Aw
15 Aw
Święto 15 Aw nie jest wspomniane w Biblii w bezpośredni sposób. Natomiast Miszna (w judaizmie Prawo Ustne, zwane też Torą Ustną, stanowiące uzupełnienie Tory Pisanej) podaje, iż „nie było większych świąt dla Izraela niż 15 Aw i Jom Kippur. W te dni córki jerozolimskie wychodziły i tańczyły w winnicach”. Radość tego dnia wynikała z faktu kojarzenia młodych w pary: panny jerozolimskie wychodziły i tańczyły w winnicach, a niezamężni mężczyźni przyglądali się im, z nadzieją wyczekując odnalezienia swojej drugiej połówki.
To nie przypadek, że Jom Kippur i 15 Av były okazją do swatania młodych: te dwa dni są datami zaręczyn i małżeństwa Boga z Izraelem. Jom Kippur — dzień, w którym Drugie Tablice zostały przekazane Mojżeszowi, jest dniem zaręczyn Izraela z Bogiem. Av 15 — to dzień dopełnienia małżeństwa, które nastąpi wraz z ostatecznym odkupieniem w Mesjaszu.
Biblijnego śladu o tym święcie możemy zatem doszukać się we fragmentach Księgi Jeremiasza, w których czytamy, że odnawiająca miłość Boga sprawi, iż Dziewica-Izrael przyozdobi się znów swymi bębenkami i wyjdzie wśród tańców pełnych wesela (por. Jr 31,4-5).
Po zburzeniu Jerozolimy przez wiele wieków święto to nie miało większego znaczenia. Jednak w ostatnich dziesięcioleciach (po powstaniu państwa Izrael) możemy obserwować znaczne ożywienie w tym temacie. Obchody tego święta przypominają nieco znane nam Walentynki. Dla Izraelczyków data ta jest najbardziej pożądana dla zawarcia ślubu. Jest to także tradycyjny dzień oświadczyn i romantycznych randek! Święto to ma uhonorować miłość pomiędzy mężem i żoną, ale też – pomiędzy Bogiem i Jego ludem…
Radość połączenia
Talmud podaje wiele zdarzeń, które miały miejsce tego dnia. Nie będziemy ich tutaj wymieniać, jednak to co jest dla nas ważne to to, że wszystkie one zawierają ten sam motyw – złączenie po okresie rozłąki. Nauka z nich płynąca każe więc traktować 15 Aw jako dzień, w którym świętujemy połączenie.
Mędrcy żydowscy nauczają, że zawarcie ślubu jest połączeniem się dwóch połówek duszy, która przed pojawieniem się na świecie kobiety i mężczyzny stanowiła jedną istotę. Stąd miłość małżeńska nie ma sobie równych. Jej moc wynika z pragnienia połączenia się rozdzielonych przez pewien czas dwóch połówek, by dusza mogła na powrót stać się jednością. Nie ma więc w kalendarzu żydowskim daty bardziej związanej z zamążpójściem niż 15 Aw (źródło: https://chabad.org.pl/15-aw/).
W wymiarze duchowym mężczyzna i kobieta stanowią metaforę Boga i Jego ludu. Jezus wielokrotnie uciekał się do symboliki zaślubin, żeby ukazać rodzaj relacji, łączącej Go z wierzącymi w Niego – jest to relacja oblubieńcza. Czekamy wszak na Gody Baranka (por. Ap 19,6-9).
Nie ma okoliczności bardziej radosnej dla Żydów niż ślub. 15 Aw stanowi święto małżeństwa w wymiarze finalnym. Obrazuje dopełnienie małżeństwa, jakie nastąpić ma wraz z ostatecznym odkupieniem przez Mesjasza. Właśnie to ostateczne połączenie stanowi najgłębszą istotę żydowskiego święta 15 Aw.
Warto przeczytać
Czekając na ślub
Poznając zwyczaje żydowskie – zwłaszcza te dotyczące tradycyjnych żydowskich zaślubin – zyskujemy niezwykłą głębię zrozumienia tego, co Pan Jezus chciał przekazać swoim uczniom. Odniesienia do ślubnej symboliki, jakie wielokrotnie czynił, mówią bardzo wiele o powtórnym Jego przyjściu. Mesjańską interpretację ceremoni zaślubin przyblża Wiola Niedziela w artykule pt. W oczekiwaniu na Króla Królów (na łamach Naszych Inspiracji).
Przeczytajcie koniecznie 🙂
Gorąco polecamy Wam książkę
„Zwyczaje i obyczaje Żydów mesjańskich”.
Przybliża kulturę i tradycję żydowską, w której żył i do której odnosił się w swoich wypowiedziach Jezus. Otwiera oczy na wiele tematów i poszerza horyzonty! Jak czytamy w opisie na stronie Wydawcy: Książka przedstawia obyczaje żydowskie, które mogą zainteresować chrześcijan, ponieważ tych zwyczajów przestrzegał sam Jezus. Każdy rozdział ukazuje tło historyczne, tradycję żydowską i związki określonego zwyczaju z Nowym Testamentem oraz przedstawia praktyki Żydów wierzących w Mesjasza. W książce tej przeczytamy o znaczeniu praktyk związanych z celebrowaniem nie tyle świąt biblijnych, co wanych życiowych wydarzeń, związanych z narodzinami, zaślubinami czy śmiercią i żałobą. Omawia także zwyczaje dnia codziennego, jak tradycyjny strój modlitewny czy przepisy pokarmowe. Warto przeczytać. Pozycja dostępna jest w wielu księgarniach internetowych (zobacz tutaj)
B. Kasdan, Zwyczaje i obyczaje Żydów mesjańskich, Vocatio 2012
Rozmowa przy kawie
z Katarzyną Pszczółką
Kasia z wykształcenia jest filologiem, a także inżynierem technologii żywności. W swojej wspólnocie Głos na Pustyni pełni funkcję lidera pomocniczego. Jej marzeniem jest widzieć Kościół świadomy swojego znaczenia w świecie wypływającego z jego tożsamości w Jezusie Chrystusie i tak przepełniony miłością, że ta miłość będzie widoczna już nawet w spojrzeniu. Modli się, by ta miłość zaprowadzała na świecie jedność w różnorodności zgodnie z Bożym planem, byśmy wspólnie oczekiwali przyjścia Jezusa w chwale.
Dla nas Kasia jest jedną z piewrszych osób, które przychodzą nam na myśl, kiedy mówimy czy myślimy o czekaniu na powtórne przyjście Pana. Widzimy jej zakochane serce, które wyczekuje swojego Oblubieńca!
Poprosiliśmy Kasię, żeby podzieliła się z nami osobistą perspektywą życia pomiędzy rzeczywistością ejrusin a nissuin.
Kasia przygotowała dla Was wypis fragmentów Pisma Świętego, do których odnosiła się w trakcie rozmowy:
Mój miły jest mój a ja jestem Jego (Pnp 2,16)Duch Święty jako poręczenie: 2 Kor 1,22Dobre czyny: Ef 2,10Szata Oblubienicy: Ap 19,7-8Przypowieść o drzewie figowym: Mk 13,28-32Podnieście głowy: Łk 21,28Zarzut wobec Kościoła w Efezie: Ap 2,4Bóg zapowiadający koniec od początku: Iz 46,9Pytanie do Jezusa: Łk 20,34-38
a także wykaz książek, które poleca z całego serca:
C.S. Lewis: Opowieści z Narnii, Podział ostateczny oraz Trylogia kosmiczna
Mary Healy: Mężczyźni i kobiety są z raju
Muzyczna inspiracja
Come Lord Jesus
Tęsknota jest wielka…
poznaj israeli.pl
zapraszamy cię do śledzenia naszego bloga na israeli.pl oraz w mediach społecznościowych 🙂
Kalendarz BO
liczy czas zgodnie z biblijnym porządkiem i ukazuje oczekiwanie na powtórne przyjście Jezusa ukryte w biblijnych świętach i żydowskiej tradycji ich celebrowania.